Voorlaatste weekje

Heee makkertjes.

We hebben ons weer serieus 'gejeund' deze week. Het einde is in zicht, dus het doet bij ons al wat raar telkens onze wekker 's morgens afloopt. Nog 1 weekje te gaan, en dan is het finito gedaan in het schooltje. Dan is het 2 weken Paasvakantie, daarna nog 1 weekje reizen, en dan terug richting Belgenlandje.

We zagen er echt wat tegenop toen we in la petite section begonnen. De allerkleinsten, dus dat leek in onze ogen nog moeilijker dan de vorige klassen. Gelukkig bleef het maar bij een gedachte. Ons motto van deze 3 maanden is: altijd het ergste verwachten, dan kan het er maar op verbeteren. En ja, deze gedachte helpt echt wel hoor. :)

Gelukkig staan we niet meer alleen met die ene juf, maar ondertussen is ook Amy er terug bij gekomen. Zolang zij er is kan er niks mislopen (zo voelen wij het toch aan). Zij helpt waar nodig, en dan hebben we het vooral over de vertaling naar het Wolof. De andere zit daar maar, te staren en te eten. Schande.

We begonnen er in deze klas met volle moed aan, en ondertussen hebben we nog niet anders gehad dan geslaagde activiteiten:

We probeerden deze week wat in groepjes te werken. Zo was het op gebied van organisatie stukken makkelijker om de manuele activiteit te laten uitvoeren.
De ene groep schilderde een kartonnen kadertje, terwijl de andere groep mocht experimenteren met krijt en de bijhorende krijtbordjes. Ze bleven de ganse tijd geconcentreerd bezig, en hadden er nog hun plezier in ook. Oef. De derde groep lieten we een tekening inkleuren van 'la famille'. Eenmaal deze ingekleurd was, hingen we die vast aan hun beschilderde kadertje. En ja, het resultaat mag er zijn hoor. Foto's volgen nog, want we geven de kadertjes pas volgende maandag mee naar huis.

We leerden hen ook het liedje 'Kokoleo' aan (zie foto hierboven). H-amai. Wat een enthousiasme. Zalig om hun leuke smoeltjes zo te zien opbeuren. Ze genieten er duidelijk van en kunnen het zelfs al bijna alleen zingen. We zingen het elke dag. We verlangen zelfs al elke dag naar dat ene momentje.
Het gekke aan vandaag was: we zongen het liedje eens tijdens de speeltijd op de speelplaats. Werkelijk ALLE kinderen van het ganse schooltje stonden rond ons mee te doen. Wat een zalig moment. De kriebeltjes waren er alleszins. Ook de juffen (en alle anderen) vinden het meer dan geslaagd. Zo hebben ze nog iets waarbij ze aan ons gaan denken, eens we weg zijn (alsook onze zelfgemaakte tekeningen, aangezien ze hier aan geen kanten kunnen tekenen).
Deze avond, de busrit. Nog zo'n fantastisch moment. Het begon allemaal zoals gewoonlijk. Kindjes inladen, holderdebolder over de zandweggetjes, tot plots... "Kokoleo, ama kokoleo, kokoleo, ...". Ze begonnen zelfs recht te staan in het busje en deden de bijhorende bewegingen mee. Ze hebben nog nooit een liedje zolang blijven zingen. Nog een beetje en we hadden allebei traantjes in onze ogen. Wat zal dat volgende week vrijdag geven? Zo de allerlaatste busrit. Brr. Traantjes ten top? Geen idee.

Hierboven een sfeerbeeldje van tijdens ons bewegingslesje. We lieten hen nogmaals springen, maar dit keer niet volgens een bepaald parcours, maar gewoon rechtdoor. Maaaaar, wel met een rugzak tussen hun benen. Grappig om die allerkleinsten zo te zien rondspringen. En we moeten toegeven. Ze deden het supergoed. Wat we niet hadden verwacht. :)

Ook hier nogmaals een sfeerbeeldje van tijdens ons bewegingslesje. We lieten hen in een kring zitten met hun benen open. Zo moesten ze al rollend een bal doorgeven. Blijkbaar moeilijker dan verwacht, want je moet hierbij echt blijven herhalen dat ze hun benen moeten openlaten.

Lang leve gebarentaal. Gelukkig kan dit hier nog wat helpen, af en toe.

Aangezien ook dit keer alle foto's door elkaar staan: hierboven nog een foto van tijdens het bestempelen van hun kadertje. Ze hadden ondertussen al een basislaag mogen aanbrengen. De dag erna mochten ze dit bestempelen, adhv wattenstaafjes (gelukkig had Stefanie er voldoende mee). En zoals we hierboven al hadden vermeld: foto's van het eindresultaat volgen nog.

Nog een weekje te gaan. Hopelijk ook met allemaal meer dan geslaagde activiteitjes.

We zullen er ten volle van genieten, wees daar maar zeker van.

Tot binnenkort,

Aïda en Binetou X.