Finito gedaan.

Heej, hier wij nog eens!

Vandaag ons allerlaatste dagje achter de rug. Pff. Het doet echt raar. Weten dat iets waar je zo lang naar hebt verlangd plots voorbij is. Ik denk dat het grootste besef nog moet komen. En toch hebben we nu al een gevoel van 'gemis'. Iedereen daar moeten achterlaten. En zoals we eerder al zeiden: we kwamen beusjes te kort!
Het afscheid viel ons echt zwaar, alsook de anderen ginds. Ik (Evelien) moest zelfs al na 2 min uit de klas lopen omdat ik mijn traantjes niet meer kon bedwingen. Het ging niet meer. Ik was het al te lang aan het opkroppen. En ja, als de een begint te huilen, dan begint de ander natuurlijk ook...

Het was voor ons echt een periode in ons leven om nooit te vergeten! Al die mooie leuke momentjes. We hebben ze in ons kopje opgeslaan. Die herinneringen kan niemand ons ooit nog afnemen.

Alle kindjes een dikke knuffel en zoen geven, van alle lieve juffen afscheid nemen ( met de traantjes erbij van zowel wij als de juffen), nog samen op de speelplaats alle Belgenliedjes zingen, genieten van de allerlaatste busrit naar huis, ... .
Jammer dat het voorbij is...

Nu stiekem hopen dat het lukt om tijdens onze laatste week in Senegal nog eens snel een bezoekje te brengen!

Hieronder zie je de ganse school samen. Een gelukzaligheidgevoel. Allemaal vrolijke (of soms wel eens bizarre) gezichtjes. Het zijn allemaal zulke schatten!

Aangezien de foto's weer door elkaar staan: hieronder een foto van maandag, tijdens het vrij experimenteren met verf. Ze gingen er helemaal in op! En ja, het resultaat mag er zijn!
Hun kunstwerkjes hebben we een plaatsje gegeven aan de muur.

En zoals beloofd: hieronder het resultaat van hun beschilderde kadertjes.

Ons dagje in de keuken gisteren. Gelukkig konden we ook af en toe buiten op de speelplaats helpen met het eten ( als je eens naar de keuken kijkt, begrijp je wel waarom) .

We moeten wel zeggen, het vraagt niet zo veel werk, maar wel heeeeeeeeeel veel (wacht)tijd!!

Zou het ons lukken om dit in België te doen? We weten het niet!!!
Hier zie je dus ons resultaat: hun traditionele schotel 'riz au poisson'. Het heeft ons allemaal méér dan gesmaakt! Oef!

Ook de rijst had nood aan wat sorteerwerk... Weg met de beestjes en de zwarte korrels!

Morgen nog iets meer over onze laatste (emotionele) dag!!!!

dikke zoenen en knuffels

Binetou en Aïda