laatste schooldag

Zoals beloofd nog een verslag(je) van onze laatste schooldag. We waren vastbesloten om er zo veel mogelijk van te genieten!!!

Wat mocht op onze laatste schooldag zeker niet ontbreken: een buspanne, en die hadden we dan ook. We waren nog maar net vertrokken en de bus viel stil. Doudou ging meteen weg, naar waar wisten we niet. Daar zaten we dan met een bus vol kinderen. Na enkele minuten was onze 'lange wapper' '(doudou) daar al terug met twee auto's om ons naar school te voeren.
De typische gesprekken met de chauffeur. Openingszin: ben je getrouwd? slotzin: mag ik je gegevens? jaja, zo gaat dat hier. Flierefluiters!!!

Sidi stelde ons voor om met Binetou te gaan praten over onze financiële steun aan de school aagezien zij verantwoordelijke is voor de kleuterklassen. Toen had ik even een moment van ‘yes’, ‘eindelijk’. Het pakte haar echt wel, ze zei enkele keren bedankt en zei dat het echt heel lief was van ons. Het betekent veel voor hen, ze zal er zeker voor zorgen dat er meer gedaan wordt voor de kleuters op manueel vlak, …. Ze kreeg zelfs de tranen in haar ogen. Nu kregen we eindelijk de bevestiging die we al zo lang zoeken, de DANKUWEL, het doet deugd dat jullie dat doen voor ons. Nu beseffen we dat zij ook wel beseffen wat wij voor hen doen.

Op het einde van de speeltijd zongen we samen met de kleuters nog eens kokoleo. Iedereen stond in een mum van tijd rond ons, was heel erg enthousiast om te zingen, iedereen deed mee. wij vonden het een zalig moment, zeker wanneer ze ook andere liedjes zongen die ze van ons geleerd hadden.

Het afscheid nemen in de kleuterklasjes viel ons ontzettend zwaar. Zeggen aan de kleuters en de juffen dat we het heel leuk vonden, dat we nog heel veel aan hen zullen denken, dat ze nog goed hun best moeten doen op school, ……. We kregen het allebei wel even moeilijk. We zagen ook aan de gezichtjes van enkele kleuters dat ze beseften dat het onze laatste dag was.
We zullen hen echt wel missen!
Het was ook leuk om deze keer wel telkens ‘merci’ te horen. We moesten er lang op wachten, maar het woordje kwam er toch.


We kregen natuurlijk ook een evaluatie in la petite section. Alles wat we deden vond ze heel goed, vond ze vernieuwend, zal ze zeker blijven onthouden om later zelf toe te passen. We hebben alles gedaan om de kleuters zoveel mogelijk te laten doen. We zijn enthousiast, energiek, ……. Het deed allemaal veel deugd!!

Het afscheid van de kleuterjuffen zelf viel ons eigenlijk ook wel heel zwaar. niet te geloven wat een band je kunt opbouwen met mensen die je twee maanden geleden nog bijna niet kende.
De tranen waren er bij ons, maar zeker ook bij hen. één juf liep zelfs weg zonder omkijken, ze kon het niet aan. één ding is zeker: we zullen hen en de kindjes nooooooooooit vergeten!!!!!!!
Ze hebben een plaatsje in ons hartje veroverd!

We kregen van de directeur ook een ‘diploma’ en de evalutie voor het KHBO. Hij bedankte ons ook nog eens voor alles dat we gedaan hadden. Ze zijn echt tevreden over ons. We zijn er vanaf de eerste dag ingevlogen en hebben ons helemaal gegeven tot de laatste dag ( dit zijn de woorden van Sidy). Vandaag kregen we toch wel het gevoel dat ze echt apprecieerden wat we gedaan hadden, dat het zin had, dat ze er dingen uit geleerd hebben én dat we de school in betere omstandigheden achterlaten. Hij zal ook nog zeggen aan Sidy ( onze senegalese papa die ons met de school in contact bracht) dat hij echt tevreden is dat hij ons mocht ontvangen als stagiaires en dat ze echt wel heel erg tevreden zijn. We kunnen niet genoeg zeggen hoeveel deugd al deze lovende woorden ons vandaag deden.

Wij vinden het echt heel jammer dat het gedaan is op school. Ergens hebben we het gevoel dat we veel hebben kunnen doen maar aan de andere kant weten we dat het eigenlijk nooit genoeg is. Eerder hadden we soms het gevoel dat het hen niets deed en dat we geen al te groot verschil maakten, maar na vandaag is ons gevoel toch wel compleet anders. We hebben iets kunnen betekenen voor de kinderen, voor juffen, voor de school, …..

Iets is beter dan niets, maar dat iets is nooit genoeg!!

We vroegen ook nog aan Doudou of het mogelijk was om ons als laatste af te zetten met de bus, zo konden we nog afscheid nemen van alle kindjes en alle plaatstjes in ons hoofd opslaan.
We hebben er heel veel van genoten, ook wanneer ze kokoleo nog eens begonnen te zingen.


Hieronder zie je nog een foto van tijdens het bellenblazen. Het was zo leuk dat we er zelfs alle kleuters bij haalden. Let vooral op hun gezichtjes!! Het spreekt boekdelen!!


Hier zie je hoe Evelien zich helemaal uitleeft in het heel voorzichtjes blazen. Maar wees gerust, ook Stefanie vond het super om belletjes te blazen.


en ja hier lieten we ons nog eens volledig gaan tijdens het liedje ' si tu as la joie au coeur'
sfeer verzekerd!!!!!!!!!!



Deze periode is echt onbeschrijflijk. Het is heel moeilijk om uit te leggen wat er allemaal in ons omgaat en omging. We zijn heel blij dat we dit mochten doen, we zouden het zeker nog eens opnieuw doen!! De herinneringen die wij hebben, kan niemand ons ooit nog afnemen!!!

verdere verhalen hoor je wel na 18 april, uit ons eigen mondje!!

Nu genieten we nog even van het mooie weer en van de senegalese sfeer om op 18 april terug te keren naar het belgenlandje.

We sluiten in glorie af!!

tot binnenkort!!!!

smakkerds

(nog voor even) Aïda en Binetou